Terug in Beijum

Terug in Beijum

Ondertussen is de kar al een aantal keer in Beijum geweest, bij het winkelcentrum, t Heerdenhoes, en het Odensehuis. Deze keer zijn we gewoon op straat begonnen, samen met Tanja Willems. We delen een paar van haar gedachten, het geheel kan je lezen op haar website

‍

Wat opviel, was hoe vaak eenzaamheid ter sprake kwam. Veel mensen in onze wijk voelen zich alleen. Dat is iets wat je niet altijd ziet, maar wel hoort als je even echt luistert. Zo’n karretje, een kop thee, een klein gebaar — het opent iets. Mensen durven te praten, en dat maakt een groot verschil.

Ook ouder worden in de wijk kwam vaak aan bod. Onze buurt vergrijst. Veel mensen wonen hier al decennia, maar verhuizen doen ze niet: er is simpelweg weinig passende woonruimte. Daardoor blijven mensen soms te groot of te geïsoleerd wonen, terwijl ze eigenlijk dichter bij anderen zouden willen zijn.

Die gesprekken waren waardevol. Ze lieten zien hoe belangrijk plekken zijn zoals de Torteltuin — waar mensen elkaar kunnen ontmoeten, waar ruimte is voor verhalen, en waar iets simpels als een karretje met thee kan helpen om het ijs te breken. Maar ook hoe hobbelig hier de trottoirs zijn waardoor mensen met bv. Een rollator moeilijker lopen en dus niet zo gauw meer naar buiten gaan, kwam ter sprake.